üniversitenin ilk yılı henüz yurttayken eve çıkma çalışmalarım;
-baba ben bu yurtta kalamıyorum artık açlıktan ölücem eve çıkayım en iyisi.
+oğlum sen ne anlarsın yemek yapmaktan daha çok açlık çekersin.
-yok baba bir sürü kız arkadaşım var gelir yapar onlar.
+vay anasını çok var mı o kadar?
-var tabi baba zaten şimdi hemşirelik bölümüde geldi kampüse tonla kız var.
+siktir git pezevenk biz okumaya gönderiyoz beyefendi orda hemşirelere pansuman yaptırtacak.
