...Büyük sultan huşu içinde ilâhi Huzur'a gidiyordu, Cenazesinde, o
zamana kadar hiç görülmemiş ölçüde büyük bir kalabalık vardı. Daha
doğrusu istanbul, tarihinde böylesi bir kalabalığı belki de görmemişti.
Dostu ve düşmanı, herkes cenazeye iştirak etmişti.
Saltanatı boyunca kendisine karşı amansızca muhalefet edenler, ona her
türlü iftirayı ve çirkinliği yakıştıranlar, en azından son bir pişmanlık ve
vicdan azabıyla cenazesine koşmuşlar ve hayattayken göstermedikleri
insanlık ve saygıyı, hiç olmazsa onu son ebedî yolculuğuna uğurlarken
gösterebilmeyi başarmışlardı. Bunlar arasında, elini yüzüne kapatarak
hıçkıra hıçkıra ağlayan Sadrazam Talat Paşa'nın hali içler açışıydı ve ibretlik
bir manzara olarak görülmeye fazlasıyla değerdi.
Nihayet, "gök sultan"ın naaşı, kılınan cenaze namazından sonra,
"saltanatı esnasında vefat etmiş bir hükümdar gibi" büyük bir merasim
eşliğinde Sultan Mahmud'un yanına (türbesine) defnedilecekti. *
