Kırsal nüfusun refaha kavuşturulması, bölgeler arası eşitsizliklerin giderilmesi ve iç göçlerin yavaşlatılması için neo liberal ekonomi politikalarından ağır darbe yiyen tarım, hayvancılık, balıkçılık ve ormancılık sektörleri yeniden yapılandırılmalıdır. Tarımsal alana yönelik iMF, DB ve DTÖ ile yapılan anlaşmalar iptal edilmeli, bağımsız, demokratik ve sosyal bir tarım programının uygulanmasına geçilmelidir.
Tarım sektörüne yönelik uygulanacak politikalar, doğal kaynakların sürdürülebilirliğini, küçük çiftçi üretimini, toprağı, suyu, biyo-çeşitliliği, canlı yaşamın bütünlüğünü gözetmelidir.
Kadınlar başta olmak üzere tarım üreticilerini üretim zincirinin her halkasında söz ve karar sahibi yapan, toprağın çok parçalı yapısını ortadan kaldıran, "işleyene toprak" ilkesini temel alan, yoksul köylülerin taleplerini gözeten bir tarım ve toprak reformu yapılmalıdır.
Demokratik planlama çerçevesinde, tarım üreticilerinin ve tüketici örgütlerinin aktif katılımıyla etkin bir tarımsal üretim planlaması gerçekleştirilmelidir.
Küçük üretici ve köylülere enflasyonun altında kredi tahsisi ve ucuz kredi kullanımı sağlanmalıdır. Destekleme alımları tüccara yarayan biçimlerde değil, üreticiler lehinde olmalıdır. Tarıma yapılacak destekler tüketicinin sırtından, yüksek fiyat politikalarıyla değil, bütçe kaynaklarından yapılmalıdır. Üretici ile tüketici arasında dolaysız ilişki teşvik edilmeli ve desteklenmelidir. Temel gıda maddelerinin yoksullara ucuz fiyatla ulaşması sağlanmalıdır.
Tarım emekçilerine yönelik bir ekonomik ve sosyal güvence ağı geliştirilmelidir. Kırsal kesimde kadınlara yönelik özel bir sosyal güvenlik sistemi oluşturulmalıdır. Tarımda üretime emeği ile katılan tarım işçilerinin emeklerinin karşılığını alması, eşit yurttaşlar olarak kamu hizmetlerinden faydalanması sağlanmalıdır.
Tarım alanlarının yağmalanmasına, doğanın tahrip edilmesine ve erozyona karşı mücadele edilmelidir.
Gündelik tarım işçileri ve hane halkı çalışanları da dâhil, tarım sektöründe çalışanların sendikalaşma ve sosyal güvenlik hakkının yaşama geçirilmesi için düzenlemeler yapılmalıdır.
Ziraat Odaları ve Tarım Satış Kooperatifleri Birliği yasasının anti-demokratik hükümleri yeniden düzenlenerek, bu kurumlar üreticilerin gerçek örgütleri haline getirilmelidir. Tarım üreticilerinin sendikalaşma mücadelesinin önündeki engeller kaldırılarak, üretici birlikleri üreticiye teslim edilmeli, kolektif üretim için yönetimleri çiftçilerden oluşan bağımsız ve demokratik üretici birlikleri ve kooperatifler geliştirilmelidir.
Damızlık hayvan yetiştiriciliği ve tohum üretiminde çiftçilerin çok uluslu şirketlere bağımlı hale getirilmesi engellenmelidir.
Doğayı ve yol açacağı sağlık problemleriyle insan yaşamını tehdit eden "Genetiği Değiştirilmiş Organizmalar" (GDO) tarımda kullanılmamalı, GDO'lu ürünlerin ithaline ve girişine izin verilmemelidir.
Ülkemizin sahip olduğu zengin biyolojik çeşitlilik ve yerli gen kaynakları koruma altına alınmalı, biyolojik çeşitliliği koruma konusunda imzalanan uluslararası anlaşmalara uyulmalı, uygulama süreci bakımından gerekli hukuki süreçler ve teknik altyapı hızla organize edilmelidir.
Ulusal Biyogüvenlik Koordinasyon Komitesi çalışmaları şeffaf hale getirilerek, hızlandırılmalıdır. Komite çalışmaları ziraat odaları, çiftçi sendikaları, tüketici örgütlenmeleri ve diğer toplumsal örgütlenmelerin katılımına açık hale getirilmelidir.
