bu entryyi sevip de sevilmeyenler için yazıyorum sözlük.
sallıyorum; sevgilinizin adı ayşe mi? fadime mi? berkecan mı mahmut mu? alfabeden a,y,ş ve e harflerini; m,a,h,u ve t harflerini çıkarırsınız. sevgiliniz eskişehir'de mi? eskişehir diye bir şehir yokmuş gibi davranırsınız. onu düşünmemek için kafanızı başka şeylere verirsiniz, geceleyin kafanızı yastığa koyduğunuzda duygularınız mantığınızın önüne geçer, bir sağa yuvarlanırsınız, bir sola. hüzüntüye kapılırsınız. siz onu düşünürken; onun sizi hiç düşünmediğini düşünürsünüz. aslında, o sizi daha önce de hiç düşünmemiştir. gerçekten sevip de sevilmediyseniz.
eski sevgiliyi unutmanın tek bir yolu vardır bre dostlarım; eski sevgilinizin gerçekten "eski" olduğuna kendinizi inandırmanızdır bu. ümit etmemek, ya dönerse diye düşünmemek lazım gelir. düşünmemek elde mi? sizin ki platonik aşktır. aslında platonik aşk da ikiye ayrılır, sevdiğinizi söyleyememek ve terk edilmek.
ne demiş şair? şiir yazarsan aşık olursun, yazmazsan şair. bunu da bir şair demiş işte.
bu son cümleyi de paragrafın akışını bozmak için yazdım. sol frame öyle bir şeydir ki; sizin duygularınıza hitap edebilir, terk edildiyseniz "eski sevgili" başlıkları çoğalır, sevgiliniz olduysa "aldatma" başlıkları falan. bu yazıyı da dert çekenler için yazdım biraz, diğerlerinin de pek umurunda değil zaten bu biraz uzun yazı.
dediğim o ki; eski sevgili unutmanın yolu; bazen hüptrik yemektir bazen çorabınızın yırtılmasıdır. küçük şeylerden mutlu olabildiğimiz gibi, küçük şeylerden de kendimize bir çıkış yolu bulabilmeliyiz. herkes kendisinin doktorudur. ne benim yazdıklarım, ne annenizin sizin gözlerinizi silerek verdiği nasihatler ne de paralar verdiğiniz psikologlar sizin derdinizi anlayamaz. tek çözüm yine kendinizsinizdir. kendinize iyi bakın. aynaya değil, kendinize.
