"aradaki problemler", "sürdürülemeyecek gibiyse" vs. vs. diye açıklanamayacak durum. sen hayatında kaç tane kız gördün "mecbur" olduğu için ayrılmayan? kesin sen bir bok yemişsindir ya da sürdürülemeyeceğini anlamıştır, mecburdur bir şey vardır! bahanesiz ayrılan kız mı olur?
hikayeyi kızdan dinlersen kesin hak verirsin.. lakin bir de askeri dinlemek lazım. belki de "ee askere gittiğim güne kadar bunlar yoktu? ne alaka?" der kimbilir..
askerdeki adam çarşı iznine çıkıp, o kısıtlı zamanında birilerini bulup, kalan vaktinde o kişiyle birlikte olmuşsa, bunu da sevgili öğrendiyse yani dıdısının dıdısı olduysa kabul.
ancak bu derece bariz bir şey olmadıkça, askerin o psikolojisi içerisinde askeri terketmek şerefli bir karakterle bağdaşmaz.
bahaneler her zaman vardır. ki biliyoruz, kadınlar canı nasıl isterse öyle yorumlar. gerçekten aşıksa, aldatsanız bile gider kendini kandırır bir sebep bulur yine kalır. gidecekse bir bahanesi yine kesin vardır.
bunu ben de yaşadım, hiçbir zaman beddua etmedim.
etmedim ama korkarım. korkarım ki bu davranışın en eşiti çok sevdiğin adamdan hamileyken, terkedilmektir.. (o bile aynı şey değil çünkü yine dostların yanındadır, yine özgürsündür, canın istiyorsa yine çıkar sahilde yürürsün arkadaşınla, yine alkol alırsın, yine istersen döner ararsın terkedeni dökersin içini ama asker hiçbirini yapamaz içinde patlar)
korkarım ki başına bu gelir de nedeni ben olurum, doğacak çocuğa üzülürüm. çünkü "yaklaşık" eşiti ancak budur..
