en çok güvendiğimden öğrenmiştim kimseye güvenmemem gerektiğini. sonra biri geldi ve "o güvendiğin kişi karaktersizmiş, bana güven" dedi. inandım ve güvendim ben de. ilkinden daha fazla, daha sağlam. sonra ondan da öğrendim ki "kimse" kelimesinin başına "hiç" eklemek gerekliymiş. bir de temiz kalpli insan diye bir şey yokmuş yer kürede. pislikleri öteleyen, üstünü örtenler varmış.
eğer en çok güvendiğin kişi, herhangi bir nesneye ya da güne haddinden fazla mana yüklüyorsa, durmadan söz istiyorsa, anla ki kendine güvenmediğinden bunu yapıyordur. uyarıyordur içten içe "bak ben bu afilli cümlelerin ardından, verdiğim tüm sözleri unutup o mana yüklediğim şeyi geri isteyeceğim senden. manasızlaşacak tüm sözlerim. bu yüzden sen söz ver ki, benim ikiyüzlülüğüm ezilsin senin sözlerinin altında" diyordur.
teşekkür ederim benim için geç, kalan güvendiklerim için yeterince geç olmadan gösterdiğin için kendini. gerçekliğini. teşekkürler "hiç" ekini bana hatırlattığın için. bir de cinsime inat evet ben daha çok adamım sana kıyasla.