8. sınıfta kız arkadaşıma (sevgilime demiyorum çocukmuşuz sonuçta)(şimdi çok büyüdüm)bir şiir okumuştum.işte şiir.bugünüm sensiz geçti,gözlerimi hiç açmadım,yokluğun beni yenemedi,
sensizlikten kaçmadım,bırakıp gitmeyecektin beni,dönüp gülmeyecektin bana,şunu bilkii sevgilim,(bu sırada kızın g.t tavan yapmış)
o güzel kafanı koparırken, (ne diyor diye bir bakış)
etrafa hiç kan saçmadım,(bütün sınıf yarıldı)..o anda anlamıştım bende bir bokluk olduğunu
