son günlerde benliğimi sikip atan olay. yeryüzünde bana en yakın kızı üniversitede bulmuşum ama gidip salak gibi en yakın arkadaşı oldum birden bire. şimdi ona aşığım ama kaybetme korkum o kadar büyük ki tüm cesaretim tel tel olup dökülüyor nedense. bir yanım hak veriyor sevgime diğer yanım 'ulan it kız senin en yakın arkadaşın adam ol' diyor ve o tarafımda haklı sanırım. onunla aynı şehirde değiliz üniversiteden sonrada sadece telefonla görüşebiliyoruz fakat gecenlerde yanına çağırdı beni 'gel hafta sonu kafamızı dinler ufak bir tatil yaparız' dedi. tabi bende düşünmeden 'evet' dedim, fakat aşkımdan ve onu kaybetmekten çok korkuyorum, bu yüzden gitmeden önce iyice köreltmeye çalışıyorum duygularımı ama henüz bir değişiklik olmadı sanırım olmayacakta.
