bıraktım, çok zorlandım ama herşey ilk başladığı gibi tekrar etti. bir sigara, sadece bir sigarayla yine başladım ve ardından gelen 1 sigara daha yandı gitti.
çektiğim sıkıntıları yaşadığım onca eziyetten sonra yeniden başlamak insana daha acı veriyor, boşa giden para ve en değerlisi kendi sağlığınızı kaybediyorsunuz.
nasıl bir bağımlılıktır ki; hem para verip hem kendinizi zehirlemek!
sigarayı bıraktığım o dönemde anneannemin rahatsızlığı nedeniyle acil servise gitmiştik, gözlem odasına almışlardı, yan yatakta yatan adam gözüme çarptı oksijen tüpünü bağlamışlar ama nefes alması yinede güçtü, söylediği sözler hala gün gibi aklımda, şöyle diyordu; "allahım yardım et, ne olursun, allahım, allahım" sadece bunları söylüyordu, çok merak ettim amcanın rahatsızlığı neydi acaba, hemen baş ucunda oturan teyzeye sordum
-eşimi oluyorsunuz?
-evet eşiyim,
-hayırdır teyze amcanın rahatsızlığı nedir?
-ciğerleri yavrum, geç kalmışız,
-ne için geç teyzecim,
-çok sigara içiyordu, ciğerlerini kaybetti.
o anı görmenizi isterdim, normal bir insanın nefes alıp vermesi ne kadar zor olabilirdi ki; öyle değildi, her nefesinde "yardım et allahım" diyordu. nefes almak onun için çok zordu.
onu başka bir yere taşıyacaklardı, durumu iyi değildi, personel geldi, taşımaya başlayacaklardı ve personel sordu;
-oksijen tüpünü çıkaralım mı amca? oda da takarız tekrar!
-ne olur çıkarmayın kalsın.
diyerek cevap verdi.
iyi ki bırakmışım sigarayı dedim insan kendine nasıl bu kadar kötülük yapabilir ki; hemde para karşılığında. o olaydan sonra asla içmeyeceğimi bir kez daha tekrarladım ama gelin görün, uzun bir zaman sonra 1 sigarayla yine başladım, şu anda günde 1,5 paket içiyorum, her sigara yakışımda pişmanlık duyuyorum.
