ağbim her gün oynuyor. ne anlıyor bu saçmalıktan diyordum hep. bugün baktım telefonu ortada. bir de ben bakayım şu oyuna dedim. bir saat elimden bırakamadım. ne biçim şeymiş lan o. bağladı mı bırakmıyor. hatunla randevum vardı, onu bile ektim ağbimin puanını geçicem diye. tam geçiyorum, kara delik çekiyor veya kafam yarasaya çarpıyor. ya da roket beni üstüne basılacak bir şey olmayan boşluğa bırakıyor. kıracaktım az daha telefonu da, birader bazen asabi olabiliyor. döver möver, neme lazım.
