dostoyevski'nin beyaz geceler adı kitabının ikinci öyküsü.* cevaplarını başkasının karısı tabirine saklamış, kendine dahi kabullendiremediği bir kıskançlığın, aldatılmışlığın hikayesi aslında. sanki eğlenceli bir havası var; ama gerçekliği ile iç burkan, kararında bir öykü olmuş. keşke daha iyi bir çevirisi olabilse.
şöyle der kürklü adam:
--spoiler--
Aslında o benim karım değil, ben evli bir adam değilim O başkasının karısı.
--spoiler--
ve şu cümlelerle son bulur:
--spoiler--
ama siz de kabul edin ki, kıskançlık affedilmez bir tutku, hatta belaların büyüğüdür.
--spoiler--
