türk insanı ordusunu çok sever. bin yıllardır yurt peşinde savaştan savaşa koşmuş bir ırkız ne de olsa. asker demeyiz biz onlara da mehmet deriz mehmetçik deriz. çünkü onlar biziz.
son zamanlarda askerde olan olaylara hızlıca bakıyorum şimdi:
teğmen askerin birinin eline pimi çekilmiş el bombası verir: 3 şehit
askeri araç devrilir: 10 şehit
afyonda cephanelik patlar: 25 şehit
o koruyamadığımız karakollarda: binlerce şehit
hemen hemen her şehit haberini seyrederim. şehitlerin ailelerine bakarım. ya yıkık dökük bir ev, ya bir gecekondu, ya bir köylü, hepsi garip hepsi mağrur hepsi vatan sağolsun der. yahu nasıl bir tesadüftür ki şehit olan onbinlerce mehmetimizin hepsi gariban. hiç soyadı ağaoğlu olan yok, hiç mersedesle cenazesine giden yok, hiç milletvekili çocuğu yok ama hepsinden önemlisi hiç subay çocuğu yok!!!!
sadece garibanların şehit olması tesadüf müdür? bu ülkede adalet var mıdır?
şimdi gelelim en önemli soruya: bu kadar şehidin hesabını neden ordu vermez? nerede mehmetlerimizi emanet ettiğimiz subaylar komutanlar? en son birisi karakol baskını sırasında antalyada golf oynuyordu. oyununu bölmek zorunda kaldık kusura bakmasın artık.
ben ayfonda şehit olan 25 mehmetim için, 25 kardeşim için hesap soruyorum. karakollarda her gün şehit olan onlarcası için hesap soruyorum. çıkın artık subay evlerinden ve hesap verin artık millete. bana, mehmetlerin babalarına. benim de oğlum gidecek askere, size mi emanet edeceğim oğlumu. siz emanete sahip çıkıyormusunuz ki?
şehitlerimizin hepsine allah tan rahmet dilerim. vatan sağolsun.
