insanı yaşatan umuttur denir. umudun olduğu yerde çıkış yolu vardır. yani hayatın boyunca çaresiz kaldın mı gerçekten diye sorgulamalı şu durumda kendini? en kötü ihtimalle umudu zamana yüklemedin mi?
beklemediğin bir anda yardım eli sayesinde kendini kötümsediğinden çok daha iyi bir yerde bulmadın mı?
yaşamanın en büyük keyfi bence yaşadığımızı paylaşmaktır. paylaşmak kadar güzel şey yoktur dünyada. bu müzik olur bu düşündüklerimiz olur, sevgimiz olur... bazen çayımız bazen de tenimizin sıcaklığı... ve insanoğlu işte paylaşmanın tadına varınca vazgeçmeyecektir.
gelelim doğru insan olayına. karşımızdaki insanla ne kadar çok şey paylaşırsanız o ölçüde özeliniz olur. özeliniz arttıkça size o doğru olur. çünkü hayatınızın bir parçasıdır. her şeyinizi paylaşırsınız ve o eksik olduğunda da size anlamsızlaşır yediğiniz ekmek dahi.
şimdi de eksik olduğunu düşünelim. üstelik hata etmişsin. onu kendinden uzaklaştırmışsın. aslında söylemek istemediğin sözler söylemişsin belki. ya da bazı elinde olmayan sebeplerden ötürü olaylar zinciri ondan ayrı düşürmüş seni. ne farkeder? sonuçta eksiksin ondan.
