Her gün risale i nur okunur. Abi okur, diğerleri dinler ve feyz alır. Gerçi eski türkçedir, kimse Bi sikim anlamaz ama yine de acayip feyz alırlar. Bunu, çarşıda, okulda falan yüzlerindeki aptal ifadeden de anlamak mümkündür. Kimse de sormaz aga bu ne diyir diye, Soramaz. Ertesi günün sabahı kendini kapı önünde bulacaktır çünkü.