gelecek hiç de hayırlı olaylara gebe değil gibi görünüyor. anlam veremediğim bazı olaylar yaşanmaya devam ettikçe hayırlısı deyip başıma gelecekleri bekler buluyorum kendimi. ben elimden geleni fazlasıyla yapıyorum sanki geç bile olsa zira yapmam dediklerimi yapıyor olmam bile önemli bir gelişme olmalı. eskiyi özlüyorum ve yeninin de eski gibi olmaması bir noktadan sonra hiç olmayacağı anlamına geliyor onu da biliyorum. biz elimizden geleni yaptık diyen ameliyattan çıkmış doktor gibiyim. çaba göstermek, umutsuzca çırpınmak daha da canımı yakıyor ve ben bir an önce ne halim varsa görmek istiyorum.
