bir sahnede erkan can'ın geçmişteki bir olayı hatırlarken fonda bir vincin kum çıkarması gibi sinemasal manada dadından yenmeyen anlara sahne olan film.. zihin çözülmeye, hafıza çekip çıkarmaya başladığında derinlerden bir şeyleri kepçe de kum yığını deşmeye başlar. bunun gibi simgesel metodları kaçırmamak için sadece küfürlü diyaloglara hapsolmamak lazım. yoksa "adamın götünden kan alırlar kamil" ona göre..
