büyük avmlerden nefret etmek şeklinde bir başlık bulunmakla birlikte artık insan olduğunu ve doğasını hatırlayan, zamanında avm avm gezmiş olan kitlenin bir doygunluğa ulaşması ve durmadan açılan avm'lerden bıkmasına tekabül eden hadise.
insanlar artık megafondan yayılan "indirim, ucuzluk, şu reyona koş" gibi komutlarla coşmak değil, sakin, sessiz ve huzurla, kendi türdeşi ile konuşup danışarak, bazen pazarlık yaparak filan alışveriş yapmak istiyor. alışveriş mekanlarının bir özelliği de insanın yalnızlık duygusunun altını fark ettirmeden daha çok çizmesi, öylesi bir duygusal boşluk, mal edinerek tatmin olma motivasyonunu harekete geçiriyor.
avm'ler insanları hem kendi doğalarından hem de birbirlerinden kesin çizgilerle ayırıyor ve tüketerek tatmin olan zavallı yaratıklar seviyesine indirgiyor.
bakalım kapitalist sistemin bundan bir sonraki tuzağı ne olacak bizim tüketimsever ruhlarımız için?
hayır, o tam alışveriş esnasında kulağımıza çalınan metalik ses hiç de dostumuz değil.
