Tek gecede okunması gereken bir kitaptır, sanıyorum ki uludağ sözlük'te hala okumayan yoktur, ya da var mıdır? yok yok canım öyle şey mi olur!
Neyse efendim sadete gelelim, okurken gerçekten ağlatır insanı, neden mi ağlatır çünkü zeze'nin yaptığı çoğu şeyi bizde yaptık, çok emin konuşuyorum hepimiz yaptık, babamıza bazen kızdık, bazen çok acıdık kendimize kızdık, bazen onu anlamaya çalıştık, bazende o bizleri hiç anlamadı, bize bazen annemiz kızdı, dövdü, çok sevdi, sonra yine dövdü, biz belki çok üzdük annemizi, nereden bileceksiniz bazende onlar bizi çok üzmüştü.
*Bizim bazen portekizli gibi çok sevdiğimiz amcalarımız oldu, bize tatlı şekerler, kurabiyeler, limonatalar aldı, bazen onun yanından eve gitmek istemedik.
*Bizim bazen, abimiz çok üç kağıtçıydı, yanar dönberdi ama çok severdi bizi, bizde severdik.
*Bizi her zaman koruyan bir aile bireyimiz vardı tıpkı zezenin ablası gibi, bazılarımızında yoktu.
*Bizim her şeyi bilen dayılarımız, amcalarımız vardı, onlara çok soru sorardık.
*Küçüklüğümüzde ulaşamayacağımızı sandığımız hayallerimiz vardı çok lüks bir arabaya binmek gibi.
*Bizim küçüklüğümüzde bizden zengin olan arkadaşlarımız vardı kendimizi hep küçük hissetmemizi sağlayan.
*biz bazen bir yavru köpekle, kediyle konuşurduk, bazende oyuncaklarımızla.
*biz bazen anne, babamıza yardım etmek isterdik o küçüçük yüreklerimizle.
*Ve her zaman hayallerimiz vardı asla gerçekleşmeyecek olan...
işte böyle bir kitaptır, yıllardır paslanmış olan duygularımızı açığa çıkarır, ve büyük özlemlerimizi, hatıralamızı canlandırır.
