Daha yaşanabilir bi hayat vardı. Zinalar bu dönemde olduğu kadar normal gelmiyordu insanlara. Televizyon yoktu, saçma sapan şeylere özendiren, onları normalmiş gibi insanların beynine empoze etmeye çalışan diziler yoktu. Aile kavramı daha değerliydi. Düşünüyorum da çağımın insanı değilim. Olmak marifet değil zaten. Özenti değilim çünkü. Kendi mantığım var doğru yanlışı ayırt edebilıyorum. insanların beni koyun gibi gütmesine izin vermiyorum. Ah seksenler...
