ben bu yazıyı aileme yazdım. egoma yazdım. çatışmalarıma yazdım. içine düştüğüm bokluğa yazdım. ve tüm bu fırtınlarımı ergenlik psikolojisi diyen ve arkalarından kem söz söylemek istemediğim o deri koltuk sahibi heriflere yazdım!!! yazmak zorunda olduğum için yazdım.
bazen cümleleri taşımak zordur. sürekli biriktirmek ve patlayamamak!
sana söylüyorum anne! sana söylüyorum baba! bana güvenmeyen ebeveynlerim. bana saygı duymayan fakat tüm bokluklarını sevgi altında bana veren ailem! sizi hiç bir zaman sevmedim. bundan köpek gibi pişman oldum. yarı gece gözyaşları döktüm. fakat sizi asla sevmedim. sevemedim. bunu hak ettiniz mi bilmiyorum. tüm normlardan arınmadan bir karara varmak güç!
söylesenize bana! ben sizce bokun teki miyim? duyguları olmayan, kendi doğruları olmayan sentez bir organizma mıyım? sahi ben kimim? bunu o kadar çok düşündüm ki? bazen düşünmek beni dolduruyor sanıyorum. fakat beni bu düşüncelere iten sizlersiniz. sizlerin çevrenize iyi gözükme çabanız. olmadığımız bir aile çizme çabanız. idea bir aile!!! ah kardeşim. insan aşılması gereken bir varlıktır der niçe. insan bir önce ölmesi gereken bir varlıktır bence. bir an önce sek durgunluğa kavuşması gereken bir varlık ya da.
ahh egom! nefsim! sen nasıl birisin? neyin peşindesin? ne üzre yaşıyorsun? daha çok haz daha çok zevk? daha çok şöhret? daha çok önde olmak? en çok hissedilen o insan olmak?
önde olmak ve göze batmak zorundaydın? hayatı geride, izleyerek yaşamak anlamsızdı. hemen herkes kralı oynuyordu ve o kral sen olmalıydın. kimse muhtevanı göremiyordu. kendini gerçekleştirsen senden iyisi yoktu zaten....ahh kardeşim! insan yok olamayan bir varlıktır. rabbim bizi var kıldı. var olmaya itti. ve varolmakla mükellef olduk!!!
ergenlik! sen misin her bokun açıklaması? doğru tabi. ben bir ergen olarak osbire ve karı kız kesmeye mahkumum. hayatım bundan ibaret. tabi tabi. sözlükte çok karı kız var zaten! elbet bir gün bende milli olucam. zaten inişli çıkışlı öfkelerim var benim. ergenim ya ben! ahh kardeşim!!!
sana çok şey borçluyum kuzen! siyasi fikirlerimiz siyah ve beyaz kadar zıt olduğu halde benim o dar kafamı açıp hakikati gösterdin. insanların eşitliği. biriktirme ihtirasımız. üstün gelme zorunduluğumuz. senin de dediğin gibi. ahlak hızla çöküyor. ve biz bunun farkındayız. fakat geriye çekilip, yaşadığımız bok çevreden arındığımızda yaşayacağımız bir hayat yok!
en iyisi evlenmemek derdim. kabuğuna çekilip yalnız bir yaşam yaşamak. fakat bana kavrattın ki bu seçim yalnızca kaçmak. savaşmak zorundayız. kuranda belirtildiği gibi... ezilenler bir gün ezenleri yenecek. o gün elbet gelecek. biz o binaya taş olmak zorundayız....
