insanların hayalleri vardır anne, hedefleri. gelmeyecek bir bölüm yazmamıştım. aksine, gelmesi garanti gözüyle bakılan bir bölümdü yazdığım. dün gece beni dinlemedin, çünkü bağırmak istiyordun. nasıl davranmak istiyorsan davran ben hayallerimi kaybettim. bunlar benim suçum değil. tercih yaparken yükseklerden uçmadım. bana kendi başına tercih yaptın diyorsun, birlikte tercih yapmam için ısrar ettiğin adam "ben anlamıyorum" diye bas bas bağırıyor. ilk başta "ben bilmiyorum" diyen adam, şimdi "dkomnenos neden gelmedi?" deyince mi suç bende oldu? rehber öğretmene git dedin, gittik işte. sana o kadın bir bok bilmiyor dedim. istanbulda peyzaj mimarlığı bile gelebilecekti. garanti olsun bir sorun çıkmasın rahat rahat yerleşeyim diye ilk sıraya istediğimi yazdım. ne oldu? olmadı. benim suçum mu? hayır.
daha 18 yaşındayım ve 1 seneden fazlasını kaybetmem. yanımda olmak isteyen yanımda olur, olmak istemeyen de arkamda kalır. zaten bu sene tercih yapmayacağım diyordum. sen zorlamadın mı beni? bilmem kaç saat önce teyzemle konuşurken demedin mi, "gerçekten çalıştı, eğer çalışmadı dersem çarpılırım. allah var yani. ama istanbul dışında bir yer yazmadı. dedim o kadar yaz diye. şimdi ağlarsın."
ne yani? istemediğim bir şehirde mi okumalıyım? insanların hedefleri vardır. başından beri orası olsun istedim, orası için çalıştım. ve orası olacak. gidip siktiri boktan bir bölümde siktiri boktan bir şehirde mi okuysaydım. lütfen beni rahat bırak. sütümü getir, ağlıcam. **
