ayakkabı alınacaktır... beğenilen ayakkabı babaya gösterilir; ancak burada asıl amaç babanın fikrini almak değil ayakkabıyı babaya aldırarak mali açıdan durumu kotarmaktır;
oğul: güzel bu ya alıyim ben bunu. sen ne diyosun ?
baba: ne kadarmış bu ?
oğul: 110
baba: peeh... ben sana bunun aynısını çarşıdan 10'a alırım. hayır aldığın ayakkabı da bişeye benzese bari ! şuraya bak, üstüne para verseler giymem !
aynı taktik pantolon alınırken de uygulanır. pantolon denenir babaya gösterilir amaç yine fikir değil para almaktır...
oğul: güzel dimi ? alıyorum bunu ben ya tamam. biraz pahalıymış ama artık bi güzellik yaprsın oğluna... heheheheeuee...
baba: ne kadarmış bu ?
oğul: 150
baba: cık cık cık... şuraya bak şalvar gibi; üstüne para verseler giymem ! bide 150 milyonmuş, çarşıdan bunu 20ye bulurum sana...
oğul: (mırılıtı şeklinde) hay senin çarşına ya...
baba: ne dedin sen ? !
oğul: ya tamam git sen eve, arkadaşların yanına gidicem ben burdan zaten !!! kart geçiyo di mi burda ? !
