benim için bu romandaki en bilge karakter anselmo'dur. ve hayran olduğum tek kişi ise roberto'dur. (robert jordan)
anselmo, haziran'a ramak kala yağan karda, ağaç kovuğunda tuttuğu nöbet esnasında donmak üzereyken şu düşünceler geçer aklından. ve hayran olmamak mümkün değildir anselmo'ya.
"faşistler üşümüyor diye düşündü, rahatları yerinde, yarın gece onları öldüreceğiz. ne garip iş bu,üstelik bunu aklıma getirmekten de hiç hoşlanmıyorum. bütün gün onları gözetledim,bizden hiç farkları yok. şimdi yürüyüp hızara gitsem, kapıyı çalsam beni buyur edeceklerinden hiç kuşkum yok, yeter ki yoldan geçen herkesi durdurup kimlik sormak için emir almamış olsunlar. aramıza bir tek emirler giriyor. bu adamlar faşist değil. onlara faşist diyorum ama değiller. bizim gibi yoksul insanlar onlar da. bizimle savaşmamaları gerek aslında, bense öldürme konusunu düşünmekten nefret ediyorum.
bu karakoldakiler gallego'lar. bu akşamüstü konuşmalarından anladım. askerden kaçamaz bunlar, kaçacak olsalar aileleri kurşuna dizilecektir çünkü. gallego'lar ya çok akıllı ya da çok salak ve acımasız olurlar. her iki türünü de bilirim bunların.lister,franco ile aynı kentten gallego'dur. acaba bu gallego'lar yılın bu zamanında yağan karla ilgili ne düşünüyorlar? bunlar kadar yüksek dağları yoktur onların, onların memleketlerinde hep yağmur yağar,ortalık her zaman yemyeşildir."
