türkiye'de öğrettmenin ve öğretmenliğin değersiz olmasından; hatta uzunca bir süredir sistematik ve planlı olduğunu düşündüğüm bir şekilde değersizleştirilmesinden kaynaklanmaktadır.
1. vaktiyle bu ülkede elini sallayan öğretmen olmuş/öğretmenlik yapmaya başlamıştır.
2. toplumun zihnindeki "yeter ki memur olayım" düşüncesinin en rahat uygulaması olarak öğretmenlik görülmüş/görülmektedir.
3. müfredatların içi boşaltılmış öğretmene "öğretici" gözüyle bakılmaması sağlanmıştır.
4. öğretmen, belki askeriye de bile daha hafif olan "milli eğitim hiyerarşisi" nin en alt basamağında bir yerlerde (evet bazen okulda çalışan memur ve hademeden bile altta) konuşlandıırılmıştır.
5. öğretmen, öğrenci karşısında güçsüz bırakılmış; yapılandırmacı yaklaşım diye diye öğrenciler başı boşluğa, öğretmenler yetkisizliğe mahkum edilmiştir. (öğreci dövmekten bahsetmiyorum tabi)
6. öğretmen, veli karşısında güçsüz hatta aciz bırakılmıştır. veli gelip öğretmene hesap sorar vaziyettedir ancak öğretmenin ders çalışmayan, ödev yapmayan, disiplinsiz öğrenciye hiçbir tepkide bulunma hakkına sahip değildir.
7. öğretmenler kendi içlerinde sendikalaşıyoruz ayağına siyasi kamplara bölünmüştür.
8. öğretmenler maaşlarından memnun değildirler. çalıştıklarının karşılığını alamadığını düşünmektedirler.
9. öğrenciler, ailenin gelir durumlarına göre sınıflara ayrılmış, fakir sınıfa ve zengin sınıfa düşen öğretmenler arasında kavga (özel ders, özel kurs vs.) ve ikilik doğurulmuştur.
10. öğretmen, toplumun gözünde bizzat milli eğitim bakanı tarafından para peşinde koşan ama sürekli yatan insanlar olarak gösterilmiştir.
11. vs. vs. vs.
daha da uzatılabilecek bu listede yazanlar ve yazmayanlar sebebiyle öğretmenlik bugün tarihin en düşük karizmasına sahiptir.
ayrıca bu ülkede hangi alanda kalite kaynamaktadır ki öğretmenler arasında kaynasındır?
Not: öğretmenlikten üç yıl önce istifa etmiş sporluyum.
