küçük bi çocuk olduğun zamanları hatırlıyor musun? gökyüzü mavi değil pembeydi belki, arabalar yoktu senin için onlar "buuuut"tu, uçabilirdin pembe gökyüzüne kanatların olmadan, buutların hepsi senindi çünkü onlar sahipsizdi. belki de bi kahramanın vardı senin de, hatırlar mısın o küçük siyah çekik gözlerinden masmavi dünyayı? belki de birden çoktu kahramanların ama en önemlisi, en büyüğü, en vazgeçilmezi, değişilmezi, güçlüsü... baban mıydı senin de çocuk? senin de var mıydı "en"lerin sahibi kahramanın? para yoktu o zamanlar belki de, en zengin de sendin en fakir de. ama hepimizin zengindik para olmasaydı. isimlerini bilmezdik şehirlerin, o zaman şehirler de yoktu bizim için, nehirler de, denizler de, kahramanlar da. hepsi bizdik küçük iken biz belki de? ne dersin çocuk, hiç hayal ettin mi sen de? düşünme, sadece hayal et, bırak kelimeleri boşver onları, bu gece hiçbir kelime öldürmeyecek anlamlarını. o küçük siyah gözlerinden bakalım bir kez daha? belki son olur belki ilk, belki hiç olmayacaktır ama sadece hayal etsek olmaz mı çocuk? hatırlayalım seninle birlikte, kahramanlarımız birdir belki, ismini bilmediğimiz şehirler, gökyüzü ve deniz, birdir belki ne dersin?
