Bugün akşamüstü sularında, gemlik-bursa arasında sefer yapan otobüslerde görülen varlık.
Kız arkadaşımla iftar yapmak için buluşmak üzere bursa'ya gitmekteydim. Otobüste ilkokuldan eski bir arkadaşıma rastladım. Sohbet muhabbet derken, konu döndü dolaştı, yaşadığım panik atak hastalığına geldi. Arkadaşım da okul ile sıkıntılar yaşadığı, çok zor zamanlar geçirdiği için "ya nasıl birşey bu, ben de yaşar mıyım?" gibi bi merak içine girdi. O sordu ben anlattım, konuştuk panik atak hakkında. Bizi itina ile dinlemedikten sonra bir insanı rahatsız etemeyecek kadar kısık sesle konuşmaya da özen gösterdik.
Anlattık konuştuk derken, ineceğimiz durağa geldik. Yol boyunca ayakta duran orta yaşlı bir orospu çocuğu da bizimle aynı durakta inmek için kapıya yöneldi. Kapıda yanında duran alakasız genç bir çocuğa birşeyler söylerken ben de tesadüfen konuşmasına kualk kabarttım. Aynen şunu söylüyordu orospu çocuğu:
-Aman psikolojine dikkat et genç eheh. Kafam şişti valla kafam..
Şöyle bi 10 saniye orospu çocuğunun söylediklerini idrak etmeye çalıştım. Sonra ampül yandı tabi. Bahsi geçen orospu çocuğu, minik aklıyla laf çarptırıyordu. Ve bunu da bir orospu çocuğuna yakışacak şekilde sinsice, alakasız biri ile muhabbete girerek yapıyordu.
Benim vücut ısınmaya başladı tabi. Ama sakin olmaya çalışıyorum cünkü ecdadını siktiğim panik atak krizini yaşamak istemiyorum. Ve beni krize sürükleyen en büyük korku tansiyon yükselmesi. içimden ona kadar sayıyorum, nefes alıyorum, az önceki konuşmayı unutmaya çalışıyorum ama nafile. Aklımdan gitmiyor, kendimi otobüsten zor atıyorum. Sakin olmaya çalışıyorum, sakin olmam lazım. Sinirlenirsem tansiyonum yükselir, tansiyonum yükselirse kriz yaşarım, tansiyonum daha çok yükselir diye düşünürken yavaş yavaş yaklaşıyor kriz.
Otobüsten inince arkadaşa anlatıyorum durumu. Çocuk sinirleniyor adamın arkasından gidicem ben diyor, dur diyorum amk bi de sen germe beni, siktirsin gitsin uzaklaşsın ben bi nefes alayım. Gördükçe sinirim fırlıyor, kızarıyorum. Neyse adam kayboluyor. Arkadaşla da vedalaşıyoruz. Gidiyorum kız arkadaşımın yanına. Kafam uğulduyor resmen, sakinleşmeye çalıştıkça daha çok stres oluyorum. iftar yapacağımız yere gidiyoruz, yemek yerken sürekli olayı düşünüyorum. Düşündükçe sinirim artıyor, arttıkça tansiyon korkusu, kısır döngüye giriyor.
Ve güzelim akşamım berbat oluyor. Mal gibi ha kriz geldi ha gelecek, ha tansiyon çıktı ha çıkacak korkusuyla anasını sikiyorum güzelim akşamın.
En çok da neye üzülüyorum biliyor musunuz sevgili sözlükçüler? Şu panik atak boku olmasa başımda, kendimi frenlemek zorunda kalmasam tansiyon korkum yüzünden, o adamın anasını siker, orospu çocuğu lakabını bir kez daha haketmesini sağlardım ama işte yapamıyorum. Sakin kalmak zorundayım yoksa bu hastalık yüzünden ne gün bitip gece oluyor, ne gece bitip gündüz oluyor o gün eğer kendimi sakinleştirmeye çalışmazsam. Belamı sikiyor hastalık. O yüzden böyle orospu çocuklarına tedavi sürecinde hakettiği cevabı veremiyorum. Ona yanıyorum.
