çok özledim seni. özellikle bugün, annemle kavga edip kapıyı çarparak evden çıktığımda çok istedim yanımda olmanı. evet çok abarttım bazı şeyleri,ama tek suçlu ben değilim ki. bir daha seninle olmayacak, biliyorum, istemem de zaten. ama özlüyorum seni, elimde değil..
edit: seni özlememin karşılığı gecenin 11inde seni aradığımda telefonu bir kızın açması mıydı? artık ne özlerim, ne düşünürüm seni. o kadar gurursuz değilim.
