o gün sünnetim olacağından mütevelli * sünnet çocuğu nasılsa öyleydim. şaka şaka uyuyordum, hiç sünnetlik bir yanım yoktu. Annem yattığım ranzanın yanındaydı ve elleri üstümdeydi. öylece yarınki sünneti düşünüyormuş. sonra sallantı başladı, ben sandım annem ranzayı sallıyor. Sonra annem üzerime kapandı bana bir şey olmasın diye. Ben ise uyanıklık ile uyku arasında gidip geliyorum. O arada daha da şiddetlendi, annem bir şeyler söylüyordu ama anlayamıyordum. Büyük ihtimal kelime-i şehadet getiriyordu. Babam yatak odasında yatıyordu ve ayak ucunda gardrop vardı. Gardrobun üstünde ise bir sürü yorgan vs. falan vardı. Sallantıya dayanamayan gardroptan önce yorganlar babamın üstüne düşüyor, ardından gardrop düşüyor. O yorganlar olmasaydı büyük ihtimal ya çok büyük sakatlık ile ya da ölümle sonuçlanacakmıştı olay. Babam zor bela çıktı odadan. Dar koridora geldi ama baya dar, olsun olsun en fazla 1 metre genişliği. Orada da içi camla dolu vitrinimiz vardı. Bu sefer daha büyük bir bela sıyırıyor babamı. Odadan çıkmış, tam adımını atacak o anda * vitrin bütün hırçınlığıyla kendini bırakıyor ve babam yine paçayı kurtarıyor. Bense o ara hala annem tarafından korunuyorum. Dışarı çıktığımızda deprem durmuştu. Hayal meyal hatırlarım dışarı çıkışımızı ama Allah göstermesin. Bazen hatırlamamak daha iyidir. Yine de unutulmamalı...
