ayrılmışız. aradan 1.5 yıl kadar geçmiş. özlüyorum, bekliyorum. hani diyorum, ulan amına koduğumun hani bir dönsen de her şey yoluna girse diyorum.
bekliyorum.
bekliyorum.
bir sigara daha yakıyorum küfrederek, beklerken anlıyorum. sensizlik iyice zorlaşıyor. ilk başlardaki ''özgürlük'' dediğim şey şimdi ızdıraba dönüşüyor.
2. sigarayı yakıyorum,
bekliyorum.
dayanamadım en sonunda özlemekten bıktım. bugün bir mesaj attım.
-lütfen tüm sinirini ve öfkeni bir kenera bırak. ben seni bekliyorum hala, üstünden yıllar geçmiş olsa da, belki çok geç olsa da, hani diyorum.
belki gelirsin..
gelemezsen de ben gelirim? hemen yanında olurum hiç gitmeyecek şekilde, çok özledim.
bu kadar zamandan sonra beni kabul edebilecek misin?
senle ben, biz olabilir miyiz?
bir sigara daha yaktım oturdum bir bank'a gelene geçene bakıyorum. kulağımda bana
-seni seviyorum'ları çınlıyor. yıllar sanki gözlerimin önündeki martının kanadından geçiyor da bir el atımı uzaktan anca izleyebiliyorum.
bekliyorum.
hep onu beklerdim, şimdi ondan gelen bir mesajı bekliyorum
+benim seninle konuşacak bir şeyim kalmadı, anla artık beni biraz düşünüyorsan beni rahat bırak.
yeter artık çık hayatımdan.
sustum, elimden sigara düştü, parmaklarımda dayanacak güç yoktu. sessizce izledim denizi, telefon da parmaklarımın arasından kayıp düşmüş.
sessizce bekledim gene ben,
bir düşmanı
katilimi
aşık olduğumu
