Annemin arkadasinin bir sene once dogum yaptigi cok problemli olan bebeginin olmesi. Akraba evliligi ve midesine tup takildi kalbinde sorun vardi beyni de gelismiyordu. Artik o melek. Kucucuk tabutunda defnedildi.
Simdi siz soyleyin halimize neden sukretmiyoruz? Sagligimiz yerindeyse kafaya takilicak o kadar az sey varken durumumuza sitem etmek cok yanlis. Yemin ederim o kucucuk melegin tabutunu gomulmesini dusununce aglayasim geldi gozlerim doldu.
Edit: beddua etmek tarzim degil ama basina gelince anlarsin. O an bastigin eksiyi mi dusuneceksin yoksa ilahi adaleti mi?
