böyle aileleriyle sahur, iftar yapanları görünce kötü oluyorum, acayip imreniyorum amına koyim. ben dinlere inanmam, ömrüm boyunca oruç tutmadım. ama hep imrenmişimdir kalabalık ailelerin iftar, sahur sofralarına.
az önce sigara içmek için balkona çıktım. çevredeki apartmanların balkonları aileler ile doluydu. gülüşmeler, çatal bıçak sesleri. izledim biraz onları. hoş bi telaş vardı hepsinde. sonra alt kat komşumu duydum, ogluna sesleniyordu 'çay içer misin' diye. sigaramın bitmesini beklemeden içeri girdim.
ben sevmem ramazanları. bana hep yaşayamadıgım sevinçleri, heyecanları, aile olmayı hatırlatır. biz hiç aile olamadık sözlük. **belki de bu yüzden sevemedim ramazanları.
simdi aranızdan 'bunu mu dert ettin' diyenleriniz olcaktır elbet. evet bunu dert ettim, ailece yemek yiyenleri dert ettim, gecenin bi yarısı duyduğum gülüşmeleri dert ettim, ogluna çay koyan kadını dert ettim, olamadıgımız aileyi dert ettim.
yalnızlıgım hiç bu kadar gözüme sokulmamıştı sözlük.
