gözlerin vardı gerçekte, son bulmaz derinlikler..sözlerin vardı, hayallerin(!).. peki neydi bu kadar acımasızlaştıran seni, neydi bu kadar zorlaştıran bu ilişkiyi, neydi? ya da ne değildi. ne eksikti, ne veremedim sana, nelerden vazgeçmedim? sen hala uykularımı kaçıracak kadar masum ve bencilsin. bense onca şeyden sonra hala susacak kadar anlayışlı ya da acizim. fakat her zamanki gibi hislerim hiçbir şeyi değiştirmiyor. o kadar aptalca gittin ki, gururumu yenip gel diyemiyorum sana. ama geldim desen, aptal gibi yine kanarım. çevremde dikkatimi dağıtacak çok şey var bakma. ama hayallerle de olsa, acı da verse seni düşünmek güzel. hem de her şeyden. çok istedim yanımda ol, hep.. sen hislerini birkaç aya sığdırdın. bense.. neyse... daha fazla konuşup seni konuşmak zorunda bırakmayayım, çünkü konuşursan yine inanırım. hoşçakal sevgilim.. hoşçakal..
