''acaba izlemeli miyim?, söylendiği kadar iyi bir film midir ki?'' gibi sorulara ve tüm beklentilere iddialı bir şekilde cevap veren filmdir. ayrıca evet, gerçekten izlenmelidir efendim. anlaşılamayacak bir yanı yoktur, david lynch tarzı psikopatça oyunlar oynanmamıştır seyirciye. leziz bir psikolojik gerilim denilebilir hakkında. ve filmin izleyiciyi ters köşeye yatırdığı da su götürmez bir gerçektir evet.
ilk olarak tanıdığımız haliyle teddy daniels karakteri hepimizin sempatisini ve güvenini kazanıyor, belki de bu yüzden hep onun tarafında oluyoruz. adada çevrilen dolapları, insanlara yapılan kötü muameleyi açığa çıkarıp her şeyi düzeltecek diyoruz hatta. o deniz fenerinde de akıl almaz şeyler olduğuna inanmış buluyoruz kendimizi. tuhaf bir şekilde bir anda rachel solando'nun bulunduğunu duyunca emin oluyoruz kendimizce adadaki her şeyin düzenlenmiş bir komplo olduğundan..
bu denli inatçı seyirciler için film gitgide ilginç bir hal oluyor açığa çıkan gerçeklerle birlikte. ''yok bu şekilde olamaz yahu bir şey var bu işte'' diyoruz. son ana kadar inanmamakta ısrarcıyız belki de.. ya da mükemmel kurguya kaptırıyoruz kendimizi. ucu açık bir sonla daha da gizemli bir hal alıyor her şey. lobotomi ayrıntısı da bizi bizden alan bir hale geliyor.
