17 saat yemek yemeyerek, o 17 saatin her dakikası sinir ve öfke içinde bir ruh haliyle bekleyerek, her fırsatta yemek yemeye kaç saat kaldı diye bakınarak durmanın insanın nefsini terbiye ettiğini düsünmesidir.
Bak güzel kardeşim senin nefs mefs terbiye etme gibi bir derdin yok. Öyle olsaydı oruç tutmak için ramazanı beklemez farklı zamanlarda da aç dururdun. Sen de biliyorsun ki bu mecburen yaptığın, senin iraden dışında bir durum. Saat saymandan gün saymandan biliyoruz.
Aç kalmanın nefse bir faydası olsa, elin arap şeyhleri bitli bedeviler bin metrelik yatlarda sürtmez, altın kaplı tuvaletlerde sıçmazlardı. Sen iftar olsa da 31 çeksek, karıya gitsek diye düşünmezdin.
Bu kadar sene oruç tuttun, madem nefsini eğittin, hangi dünyevi zevklerden vazgeçtin.
Aç durmak nefse iyi gelse, bütün afrika ermiş derviş olurdu. Filozof olurdu.
Oruç tut, tutma demiyorum, ama neden tutuyorsun denildiğinde sana ezberletilenlerden fazlasını düşün. Söyle.
