kendini suçlama...
çünkü sen değilsin bu yıkımın sorumlusu. O da değil inan. Onu da suçlama sen. En iyisi suçlamayı bir kenara bırak gözlerime bak. Biliyorum ışıltısı yok artık ama yine de bak. belki bazı izler görürsün. Bir yerden temiz hava gelir ve belki bu havayı takip ederek bir çıkış bulursun. Bulduğun çıkışa beni de götür ya da boşver...kayalarla tıka yolumu. Ya siyahım ol ya da beyazım olarak kal. sadece bir yer bul kendine ve orda kal. Ne bir adım geri ne de ileri. Belirsizlik olma ruhumu kemiren, kemirgenlere tahammülüm yok. Sadece duygularımı kaybettim. Çok acımadı inan. bu yüzden kendini suçlama. Beni suçla, ortaköy'ü suçla, beşiktaş'taki saatçiyi suçla, kurtuluş'u suçla, gitmelerimi suçla ve de ...suçla da suçla...ama yeter ki kendini suçlama...
