mutsuzluk, çevreye büyük miktarda negatif enerji yayan, bununla da kalmayıp bulaşıcı etki yaratan bir durumdur ki ahlaki değer yargıları da maalesef, mutsuz bir insanın yanında mutlu görünmeyi ayıplayan bir tavır takındığından; böyle bir insanın bulunduğu ortam, bulunulmaktan hiç de haz edilmeyen bir matem evine dönüverir.
kişinin yüzündeki mutsuzluk ifadesi, özellikle yakın çevresindeki insanları, önceleri ilgilenme ve bu olumsuz durumu gidermek için çareler aramaya fakat iş uzadıkça sıkıntıya ve bulunulan ortamdan uzaklaşmaya iter. mutsuz insan; konuşma, sıkıntılarını paylaşarak rahatlama gibi en önemli ihtiyaçlarından mahrum kalır. içine düştüğü yalnızlık hissi onu büsbütün hırpalar.
pekiyi! ne yapmalıdır? her ne kadar yeşilçam filmlerinin repliklerini çağrıştırsa da yapılması gereken şudur;
- yüreği kan ağlasa da güleryüzlü olma becerisini gösterebilmelidir. aksi halde en ihtiyaç duyulan anda, yalnızlık kaçınılmaz olur.
