kayboldum karanlık sokaklarında hayatın
ne bir tabela, ne bir yön gösteren
heryerde bir sürü anlamsız insan ve içlerinde ben
ya onlar benim anlamım, ya da ben anlamamı yitirdim onlarla
of be yalnızlığım;
hep karmaşa, hep kavga...
sokak lambaları aydınlatan dünyamı
ve ayak sesleri tek duyduğum bu kalabalık sessizlikte
ayırt edemiyorum hangisi ben, hangisi sen
körebe oynayan bir çocuk gibiyim
ama nedense hep ben ebeyim!
ah be güzelim, çık gel artık kalabalıktan
kurtar beni bu oyundan;
karanlıktan...
