dinler gökten inse de halklar milletler gökten inmemişlerdir. onbinlerce yıllık kültürleri, alışkanlıkları, tabuları, düşünce kalıpları genlerine, günlük hayatlarına işlemişlerdir. nasıl ki bugünkü hrıstayanların kökeninde paganlık, arapların kökeninde putpereslik, şii olan acemlerin kökeninde zerdüştlük varsa türklerin kökeninde de gök tanrı ve zerdüştlükten gelen ağaça, ateşe tapma inancı yaygındı. hatta hristiyanlıktaki hatta noel ağacı olayının bizden çıktığı bile söylenir. ayrıca bügün bile devam ettirilen dilek ağacı geleneğimizi unutmayalım. bir de ocak türklükte önemli bir kavramdır, ateşten gelir. ocağın tütsün, ocağın sönmesin denir. baba ocağı, asker ocağı denir. nesil tanımlarken de 3. nesil yerine 3. ocak denir. ocağında incir ağacı büyüsün lafı ocağın kesinkes sönsün, bitsin manasındadır. tahtanın da içinde ateş vardır diye türkler üzerine oturmayı, ayak basmayı sevmez, rahatsız olur.
işte bilimsel ve tarihi gerçeklerin bir kısmı. isteyen kendi masalına kendi inanmakta serbesttir.
osmanlı nın daha kurulurken sembolünün ve efsanesinin kaynağının da söğüt ağacı olması dikkate şayandır.
