asosyalliğin dibine vurmuş durumdayım. hiçbir arkadaşımı aramıyorum, sormuyorum. onlar da aramıyorlar o da ayrı bir konu aslında. dışarıya da pek çıkmıyorum. lise arkadaşlarım geçenlerde buluşma ayarladılar gitmedim. yıl içinde aramaz sormazlar da yaz gelince hadi buluşalım derler. gerçekten arkadaşım dediğim üniversiteden birkaç arkadaşım var ama onlarda başka şehirdeler. memleketi sevmiyorum. bütün hayatım üniversiteyi okuduğum şehirde. orada iken daha mutlu daha sosyalim. burada her şey çok sıkıcı.
