tekdüzeliğin sessizliğini ve robotlaşmış insanların sınırlılığını izlerken, birden her şey tersine döner ve gözleriniz kocaman açılmış bir halde izlemeye başlarsınız filmi, kırılan kitaplıktan ve gömlek düğmelerinden başladığında kopma. ve film biter, o ekrana siz bakarsınız alabildiğine cızırtılı. noluyo lan dersiniz. haneke'ye en okkalısından bir küfür eder ve bir kere daha bağrınıza basarsınız.
