5 sene boyunca Ankara'ya gidişleri hep iple çektim.
ama bu gece Ankara'ya giden o otobüse binmeyi hiç istemiyorum.
ailemden ayrılmak çok zor geliyor bu kez.
ilk senemde bile tek damla gözyaşı dökmeyen ben, 5 sene sonra salya sümük ağlayabilirim o otobüste, bu gece.
zaten 1 haftadır bazı şeyleri içime ata ata şiştim. kapkaranlık yüreğim.
bugün de bir çok kez ağlamanın köşesinden döndüm.
hala dönüp duruyorum.
daha fazla dayabileceğimi sanmıyorum.
bir an önce Ankara'daki evime gidip hüngür hüngür ağlamak istiyorum.
işte o zaman bir nebze de olsa rahatlayacağım.
