sadece içimden geldiği için mi? bilmem, içimden pek bir şeyler gelmezken , öylesine yazıyorum işte. amacı yok, ithaf ettiğim bir şey yok. sadece belki de iç dökmek için.. ne kadar anlatsam da asla tamamen dökülemeyecek bir iç işte! tanıdık geldi bu cümlem, neyse.
söylemek istediğim onca şeye rağmen, anlatmak istediklerime rağmen derin bir sessizlik işte.. bilmem, bu huzur mu acaba?.. yoksa huzursuzluğun ta kendisi mi?
şu sıralar ne iyiyim ne de çok kötü. evet ne de kötü demedim sonuncuya.
şuan bir klasik müzik dinliyorum ve beni bu kadar etkileyen başka bir klasik batı müziği yok. birçok şeyin karışımı bu, benim anlam verdiklerim dışında, anlam bile veremediğim bir yığın şey karışımı.
ve klasik müzik bu sefer beni rahatlatmak yerine, kalbimde olan ağrıyı daha da güçlendiriyor sanki.
kalbim derken yürek değil,gönül de değil.. normal işlevi kan pompalamak olan kalp işte. çok fena bir ağrı var, arada çok hızlı atmaya başlıyor yerinden çıkacak gibi, arada ise duracak kadar yavaş..
doktora gideceğim sanırım, bu konuda iyi değilim son günlerde.
bir de ,ben bu yazıyı sana yazdıma çok yazasım var. fakat yazmıyorum . yazamıyorum değil de, isteksizlik de değil. belki de yazdıkça farkında olacaklarımdır.. kendim, geçmiş, gelecek, hayat ve bugün.
evet, yüzleş(e)memek değil de, karşılaşmak sadece. oysa sanki yazsam böyle gürül gürül akan ırmaklar kadar yazarım, sayfalarca olmaz belki, birkaç paragraf ama, inan ki, hatta inanmalıyım ki, anlamlı olur. tekrar eden sözler, mübalağalara ve gerçekçiliksizlikler olmaz bende. bu kelime sanırım yok dilimizde.
kapatmam lazım sanırım müziğimi..iyi miyim değil miyim yazdıkça anlıyorum sanki..
ekleme yaparım sanırım. belki ileride.. öylesine'ler tükenmez ki bende!
