bir insanda zeka, olması gerektiğinden fazla ise; o zeka adamın başına bela olur vasat insanların arasında.
anlaşılamadığı için karışmasa aralarına; asosyal yaftası yiyiverir. katılmaya kalksa, kendisini ifade edebilmek için her defasında onların düzeyine inmeyi başaramaz ya da bir süre sonra sıkılır bundan ve diğerleri arasında en hafif tabiri ile uçuk bir insan olarak adlandırılır. zira toplum, bireyin kendinden ilerde olduğunu asla kabul edemez! onun nezdinde, o kişi delidir ya da zır-delidir; sahip olduğu aşırı zekadan sebep. ancak, sahip olunan zekayı akıllıca kullanmakta önemli bir meziyettir ki;
- ben onun bu yönünü problemli görür ve çoğunlukla katılmazdım düşüncelerine, niye yalan söyleyeyim! az eksilememişimdir de bu yüzden.
buna mukabil, çok üzüldüm gidişine. neden üzülmeyeyim ki; insanın, düşüncelerine katılmadığı birinin çekip gitmesine üzülmesi de mümkün elbet! hele ki o kişi, ürettiği fikirlerin ardında kendince doğruları ile zekice ve sonuna kadar durabilmişse.
