tarla bağ bahçeden ziyade 40 kilo yük ile 900 metre rakımlı bir tepeye gece boyunca yürüdüler mi merak ediyorum ya da kafalarının üzerinden doçka mermileri geçti mi hiç?
bir noktada kısılıp yerine belli etmemek için tam 3 saat boyunca nefesi bile kontrollü biçimde aldılar mı? yürümeyi koşmayı geçtim, nefes almaktan bahsediyorum, toplasanız 4 metrekare bir alanda 7 kişilik tim ile 3 saat gizlenme çabası... savaşmak uzaktan ucuzdur ancak arkdaşlarınızın beyin parçalarını cebinize topladığınız gün aslında o kadar da biz asarız keseriz naraları atılamayacak bir olgu olduğu anlaşılır zannımca.
ayrıca bu yazımdaki amaç dağılın len ergenler havası vermek değil asla yanlış anlaşılmasın ancak çatışmayı, bir nevi savaşı birebir ve çok uzun bir süre yaşamış biri olarak bu işin cesur olmakla vatansever olmakla alakası olmadığını vurgulamak istiyorum. savaş tamamiyle psikolojik ve teknik bir olgu. eğer ki hazır değilseniz milliyetçi ya da vatansever olmanız yetmez, savaşların kılıçla mızrakla göğüs göğüse yapıldığı dönemlerde bile bir tekniği vardı. kaldı ki şimdi cephe hatları büyüdü, bir obüsle 40 kilometre ilerisini yerle bir edebildiğin bir ortamda savaşı bilimsel bir olgu olarak ele almak gereklidir.
