an itibariyle kapagini da kapatip sarildim kitaba, kaldim oylece. sanki raskolnikov'a sanki sonya'ya sanki dunya'ya sanki razumihin'e sariliyormusum gibi.
ne asil bir son, ne muhtesem bir edebiyat yetenegi. cekilen ne buyuk dertler, aman allahim! birden odaniz raskolnikov'un odasi, yasadiklari sizin yasadiklariniz. raskolnikov aglar, yas sizin gozunuzden gelir. karamsarliktan bir adim yol alamadiginiz o kitapta oyle naif bir aska tanik oluverirsiniz ki... o ask sizi de diriltir. ne birbirleri icin daglari delerler ne de collere duserler. ama oyle bir fedakarlik ki tum bunlardan daha kiymetli. birbirlerine oyle bir siginak ki...
her baslayip devam etmeyisime lanet ettim, bu kitaba gec kaldigima aslinda cok kizdim. ama bu aski anlayabilmek icin bu zamana kalmaliydi.
