sen hayal kurmayı bilirmisin? geceler boyu uykusuz kalmayı, oturup pencerenin kenarında beklemeyi bilir misin? ya yıldızları seyrederken ağladığın oldu mu hiç? bir yıldız kayınca uzattın mı ellerini belki tutarım diye? farkında olmadan sonra boş kalınca ellerin, avuçlarının arasına alıp başını ağladın mı geceler boyu hıçkıra hıçkıra? belki sen ağlamayı da bilmessin! iki damla gözyaşı değildir ağlamak. önce düşünmek sonra hayal etmek, onları yaşamak büyük bir hasret içinde. o küçük tatlı resmine sarılmak. işte budur ağlamak.
