küçükken kuzenlerle köyde kalırdık her yaz bir haftalığına. bu sürede de çılgınlar gibi derede bent yapardık. her türlü poşet taş vs. en matrak oyuncaklarımızdı. işte böyle bent yaptığımız günün gecesinde küçük kuzenim gayet net bir şekilde şöyle sayıkladı.
- emre emre poşetin gidiyo tut. ... emre'nin poşeti istanbula gitti. eheheheheeeehh...
evet güldü sonunda da. ve bu konuşmayı duyan sadece bendim. o yüzden hiç makarasını yapamadım.
