tamam anlatıyorum. eyvah şimdiden korktum bi dur bakalım hadi bismillah.
şimdi, benim ilkokula gidene kadar pek böyle sokaklarda oynayan çocuk olmuşluğum yoktu. ailem salmaz, zaten ben de gitmek istemezdim. zira gidecek arkadaşım da yoktu.
neyse, okula başladım babam beni bıraktı. abartmıyorum 1 ay rahat her gün ağladım. düşünün, kimseyi bilmediğiniz bir yer. azıcık da uzak okul.
neyse, ağla ağla haraptım. her gün babam okula gelemezdi çalıştığından; ama ben de babannemi çağrırdım. babannem her gün okuldaydı. bir gün öğretmen öğlenden sonra gitti(tam gündü okul). o gün babaannem yine okulda. o öğretmen gibi oldu. oturdu masasına. mert diye bir arkadaşım var hala görüşürüz, **, o, baya bir yaramazlık yaptı. babannem de tuttu bunu, büzdürdü ağzını tuttu ve sıkmaya başladı (babaannemde fanteziye gel) çocuğun dudaklar mosmor. hala konuşuruz da, utanır babannem. şaka gibim. neyse
asıl ağlama sebebime geliyorum bir ay, ama gülmeyin lan.
okulda iki kız vardı, ikizler. birbirilerininin aynıları. bilmem ne yumurta ikizi. aynı olanlardan. amk bunlar okula geç yollanmış tamam mı, fenalar. böyle ergenliğe girmişler, koca karı gibi memeleri falan bile var. ben bunları bir gördüm. amk nasıl korkuyorum ama. hayatımda ilk defa ikiz görmüşüm. bunu babannem de annem de bilmez, içime gömdüm acısını. işte, şimdi söylüyorum ilk defa. ikizlerden korkmuştum lan. unutmak istiyorum, hemen hem de!
