4. sınıftayız beden dersi var herkes soyuncak tabi bende külot yok. soyunuyor herkes ben bekliyorum arka sırada biryerde. neyse herkes külotlu falan gördüm böyle "lan ne yapıcam şimdi" dedim kendi kendime. bana bi ara bir cesaret geldi anlatamam. yiğidin malı meydandadır felsefesiyle amk çıkardım pantolonu hızlıca. tam şortumu giyiyordum ki yakalandım bir arkadaşa. demezmi "aaa azmankedi külot giymemiş bakın" diye herkes bi toplandımı yanıma. amk zaten şişkoyum zor toparlandım giyemedim heyecandan şortu. yüzüm bir kızardı bir kızardı hayatımın o ana kadarki en utanç verici olayıydı. o günden sonra tabi sike sike sevmesemde külot giymek zorunda kaldım. hayatımın dönüm noktası diyebilirim; belki o gün olmasaydı hala külotsuz dal daşak meydanda olabilirdim. facebooktan eklediğim ilkokul arkadaşımda "aaa sen külot giymemiştin dimi beden dersinde soyunurken" demesiyle unutmak istediğim ilkokul anımdır.
