genelde, bedensel değil, ruhsal ve zihinsel yaralardır.
bir yitirilmiş masumiyetin, bir hayal kırıklığının, bir zamansız uğurlamanın açtığı yaralar.
masumiyetimi bir şehit çocuğunun oyuncaklarına duyduğum kıskançlıkla yitirdim.
ilk hayal kırıklığımı insanların güvenilmez yanlarını, acıtan yanlarını, hayvansı yanlarını farkederek yaşadım.
ilk zamansız uğurlamam onlu yaşlarımda kaybettiğim amcamdı benim.
her üçüde çok derin yaralar açtı bende.
kapanmayan, hatırladıkça derinleştirdiğim, derinleştirdikçe içimdeki çocuğu biraz daha derinine sürüklediğim yaralar.
kimi çocukça, kimi kaçınılmaz yaralar.
ancak hepside ölümcül, hepside beni ben yapan yaralar.
bir insana giden yol onun yaralarından geçer.
insan bir atlas olsaydı, en derin uçurumları, en yüksek dağları, dipsiz okyanusları, uçsuz bucaksız kıtaları kimi kabuk bağlamış, kimi kanamaya devam eden yaraları olurdu.
